De ‘Kampvuurmethode’
Je wil gewoon wat akkoorden kunnen spelen, zodat je de blits kunt maken rond het kampvuur (of voor de open haard).
Naast aanslagpatronen (strums) voor akkoorden leer je verschillende arpeggio’s, het ‘gebroken’ spelen van deze akkoorden. Daarbij kan zowel gekozen worden om te spelen met de vingers als met een plectrum (een plat stukje plastic dat je tussen duim en wijsvinger houdt van de hand waarmee je de snaren aanslaat). Met de verschillende strums kunnen vervolgens nummers van verschillende stijl en maatsoort worden gespeeld. Bij de kampvuurmethode kun je zowel op een spaanse als op een nylon- of staalsnarige westerngitaar de lessen volgen.
De ‘Klassieke’ methode
Deze methode is een hele goede basis voor iedereen die de ambitie heeft om een hele goede acoustische (nylonsnarige) gitarist(e) te worden. Hier heb je dan vervolgens een leven lang plezier van. Je leert allereerst de basis over houding, vingerzetting van de linkerhand en de aanslagwijzen van de duim en vingers van de rechterhand. Na deze methode kun je altijd nog alle kanten op.
Naast het verwerven van een goede techniek, speel je al snel eenvoudige liedjes. Eerst begin je met de melodie om deze vervolgens stap voor stap met de andere snaren, die voor de bas en de begeleiding zorgen, als één geheel te spelen. Zo leer je al doende klassieke stukjes, eenvoudige bluesriedels, walsen, traditionals, pop- en spaanse liedjes. Door de rijke gevarieerdheid in techniek en stijl van deze verschillende stukken word je in de basis breed opgeleid.
Goede lesboeken daarbij zijn die van Cees Hartog: ‘de gitaarstarter’, zijn vervolgboeken en zijn groepslesboeken die als uitgangspunt het samenspel hebben.
Met de ‘klassieke methode’ wordt overigens niet bedoeld dat je wordt opgeleid om stukken van bijvoorbeeld Bach te leren spelen, hoewel dat wel mogelijk is. Veeleer betekent het dat je met je vingers op een zeer fundamentele wijze op een nylonsnarige acoustische gitaar leert spelen.
De Western – / Electrische gitaar methode
(Deze methode kan in principe ook op een nylonsnarige acoustische gitaar gevolgd worden.)
De Western gitaar met stalen snaren (steelstring) is in de loop der jaren steeds populairder geworden omdat het al snel goed klinkt, het volume krachtig is, de sustain langer (het doorklinken van het geluid) en je jezelf als zanger(es) er goed mee kan begeleiden.
Je zult bij deze methode eerder wat populairdere nummers spelen en de speelwijze van de rechterhand is naast met de vingers ook gericht op het spelen met een plectrum. In tegenstelling tot de ‘kampvuurmethode’ leer je hier naast akkoorden, aanslag- en tokkelwijzen, vrijwel vanaf het begin om melodieen te leren spelen. Hiermee leg je in feite de basis voor het soleren en improvisen op de gitaar. Omdat de electrische gitaar haast per definitie met een plectrum wordt bespeeld, is deze methode daar dan ook prima geschikt voor.
Je zou kunnen zeggen dat deze methode een tegenhanger is van de Klassieke methode. Bij de Klassieke methode speel je met een voetenbankje (houding), tokkel je met je vingers (aanslagwijze rechterhand) en het repertoire is wat meer traditioneel. Bij de Staalsnarige Western gitaar / Electrische gitaar methode speel je met de gitaar over het algemeen op je rechterbeen (houding), met de vingers of met een plectrum (aanslagwijze rechterhand) en speel je de wat populairdere nummers. Je zult hierbij eerder stijlen spelen als pop, singer- songwriter, blues, country en rock.